Efendimiz akrabalarına teblîğde bulunmak için kendi evinde yemek tertip etti.
Efendimiz’in tebliği sırasında, on üç yaşında olan Hazreti Ali, her gelene su ve şerbet dağıtıyordu.
Efendimiz: “Allah’a giden yolda bana kim yardımcı olacak?” diye bir kez sordu. Ama kimse el kaldırmadı.
Yalnızca Hazreti Ali, elini havaya kaldırarak “Ben varım yâ Resülullah!” dedi.
Efendimiz, aynı soruyu bir kez daha sordu.
Ortamda tek ses, yine Hazreti Ali’den çıktı ve “Ben varım yâ Resulullah!” dedi.
Efendimiz, aynı soruyu üçüncü kez sorup, yine aynı cevabı aldığında, Ebû Leheb kendisince dalga geçerek “Sana bu çocuk yeter.” dedi.
Hazreti Ali, o gün orada kalkan elini Allah Resulü’nün hiçbir konuşmasında indirmeyip, hep “Ben varım ya Resûlullah!” dedi.
Ve Allahın aslanı Hazreti Ali, tüm zulümlere, tüm haksızlıklara, “fazlasıyla yetti.”
